Aflevering 9: Vakantie
Het nieuwe jaar is ook voor mij met goede voornemens begonnen. Zo heb ik besloten om maar eens met vakantie te gaan. Jullie kennen dat wel: gewoon er even lekker tussenuit en je flink laten verwennen. Mijn huisgenoten vonden dat een prima idee, en maakten meteen misbruik van de gelegenheid door er zelf enkele weken tussenuit te knijpen. Ze gingen naar de Zwitserse Alpen. Op wintersport. Jullie voelen het al aankomen: ik mocht niet mee. Voor mij hadden ze een totaal ander arrangement in petto en eigenlijk begrijp ik dat wel. Geen lange autorit van ruim 900 km voor mij, maar een hele korte van slechts 2 km! Ik ging logeren bij Hans en Rieky en...... bij Twiggy, mijn zus!
Ik sta hier dan wel voor de grap op de foto met een sneeuwschuiver, maar eerlijk gezegd moet ik er echt niet aan denken....al die sneeuw en die kou! Brrrr! En je zult toch de hele dag zo'n Unox muts moeten dragen zeg! God weet hoeveel rookworsten mijn huisgenoten verslonden hebben om dit oer-Hollandse symbool van vaderlandsliefde te bemachtigen. Nee mensen, winterse oorden spreken me in het geheel niet aan. Geef mij maar een lekkere warme omgeving, een ondernemende parkietenzus en twee gezellige mensen die mij eens heerlijk gaan verwennen! Dat is pas de ultieme vakantie!
Ik kan me het moment van vertrek nog goed herinneren. Een kieskeurige parkiet zoals ik wenst natuurlijk wel in een propere behuizing af te reizen, dus mijn kooi kreeg eerst een extra schoonmaakbeurt. Mijn badje (inclusief de zakdoek), de hamsterbak en tal van andere zaken werden in een witte plastic draagtas gedaan. Toen het moment van vertrek aanbrak werd ik met kooi en al in een enorme doos gezet. Moest dat nou echt, mij op deze manier beschermen tegen de kou? Ik zag bijna niks! De autorit op zich was een ware beproeving. Het wiebelde nogal, dus ik klampte uit alle macht mijn beide pootjes stevig om het schommeltje vast om in evenwicht te blijven.
Na aankomst besefte ik al vrij snel dat ik mijn huisgenoten een waar 5 sterrenhotel voor mij geboekt hadden. Het was pure verwennerij. Iedere zondagmorgen kreeg ik een stukje gekookt ei voorgeschoteld, en er waren nog meer aparte en lekkere snackjes zoals peterselie, en dat had ik thuis nog nooit gegeten. En dat is me toch lekker, bovendien schijnt het ook nog eens erg gezond te zijn! De aangeboden schijfjes mandarijn heb ik daarom gewoon links laten liggen, die eet ik thuis wel weer. Natuurlijk heb ik mijn snavel ook in andere eet- en drinkbare zaken gezet; ik zal een klein tipje van de sluier oplichten.......maar niet teveel!
Het is mijn huisgenote opgevallen dat ik sinds mijn vakantie een meer dan normale belangstelling heb voor gevulde groene flessen met een kurk. Wijnflessen wel te verstaan. Zodra de kurkentrekker gepakt wordt, ben ik snel ter plekke om polshoogte te nemen. Het interessantste deel voor mij moet dan echter nog komen maar dat breekt aan zodra de fles ontkurkt is en de wijnglazen gepakt worden. Ik kan me dan niet meer beheersen. Het prikkelende aroma van deze zonovergoten Franse druivendrank vind ik bijzonder aangenaam. De smaak trouwens ook. Mijn huisgenoten denken dat ik stiekem op mijn vakantie adres aan de drank ben gegaan. Ik zeg niks......!
Ook heb ik tijdens mijn vakantie kennisgemaakt met een vreemd wezen zonder vleugels, harig, en het bezat vier poten. Daar zat ik nou echt op te wachten mensen. Een hond. Dit prototype van Lassie zat vragend en met grote ogen beurtelings naar Twiggy en mij te kijken. De grote roze tong hing trillend uit zijn bek en ik zag het zonlicht weerkaatsen op zijn perfecte tandenrij. Hier kon een orthodontist niks aan verdienen. Ik hoopte slechts één ding: namelijk dat die hond gegeten had. Niet dat ik bang ben hoor, en Twiggy al helemaal niet. Mijn gevleugelde zus vindt het een sport om deze overigens zeer vriendelijke viervoeter uit te dagen.
Voor alle zekerheid werden we toch maar even in een aparte kamer gezet. Geen probleem voor ons, Twiggy en ik vermaken ons samen wel. Al met al kijk ik terug op een geslaagde en zeer plezierige vakantie. Er is echter iets dat ik jullie nog moet vertellen. Toen ik na 3 weken opgehaald werd om weer huiswaarts te keren, herkende ik mijn verzorgster niet meer. Zelfs haar mannelijke wederhelft -mijn vriend dus- deed mijn parkietenhart niet sneller kloppen. De herkenning kwam eigenlijk pas terug toen ik weer in mijn vertrouwde omgeving was. Ik stapte vanuit mijn kooi op huisgenote's vinger en we liepen samen naar mijn vrolijke parkietenboom. Toen wist ik het weer, ik ben weer thuis! Het knuffelen kan beginnen!
De grote printerdoos waar ik in vervoerd ben staat nu leeg en verlaten in de garage. Zo, die hebben we voorlopig niet meer nodig. Wel hoop ik dat ik nog een keertje terug mag komen bij mijn gastgezin. Bedankt Hans en Rieky voor alle goede zorgen! Voorlopig blijf ik echter gezellig thuis bij mijn twee huisgenoten. En wie weet....mag ik wel een keertje mee op reis met die twee! Als het even kan graag naar Frankrijk, het land van die groene flessen. Ik wil graag naar de druiven kijken. Alleen kijken hoor en misschien het mediterrane aroma van deze goddelijke vruchten opsnuiven.......verder niets.......ik zou niet durven.....jullie kennen me toch?!!!! Eh....santé et a la prochaine fois!
Deel 1: Even voorstellen
Deel 2: Nieuwe dingen
Deel 3: Het dagelijkse leven
Deel 4: Twiggy komt logeren!
Deel 5: Croky en Twiggy
Deel 6: Tegenslag
Deel 7: Croky's hobby's
Deel 8:
Kerels
onder elkaar
Deel 9: Vakantie
Deel 10: Croky de pechvogel
Deel 11: Croky als tafelgenoot
Deel 12: Let's Rock, Croky!
Deel 13: Het feest