Dit verhaal en de foto's zijn ingestuurd door Marco Spelten. (Marco is de maker van het leuke filmpje over grasparkiet Fritz).
Op een dag wilde Marco met zijn auto wegrijden en zag aan de rand van de weg in een modderpoel een parkietje zitten.
Hij heeft het bemodderde beestje opgepakt, mee naar huis genomen en voorzichtig schoongemaakt.
Het vogeltje was behoorlijk tam en Marco heeft de dierenambulance gewaarschuwd. Hij heeft de uiterlijke kenmerken van het vogeltje beschreven zodat een eventuele eigenaar de vogel zou herkennen.
De staartveren van dit grasparkietje ontbreken volledig, het lijkt een erg jong vogeltje. Zulke roze pootjes, zulke donzige veertjes. Het is te hopen dat de staartveren snel terugkeren want dit is net een "blote billenparkiet", hij ziet er zielig uit.
Vliegen kan hij een paar meter, daarna stort hij neer of vliegt tegen de muur of raam.
Marco heeft hem Nelson genoemd want zijn kleuren lijken op die van de Zuidafrikaanse vlag. Bovendien lopen ze in Afrika ook vaak in hun blote billen...;-)
Een mannetje? Zou goed kunnen, de snavel lijkt wat blauw. Nelson is makkelijk te aaien en te kussen, hij loopt niet weg. Het is een aanhankelijk vogeltje. Hij zit vooral in Marco's nek weggedoken. Hij maakt geen aanstalten om weg te vluchten, hij vindt het prima zo.
Later deze week volgt de kennismaking met mijn grasparkiet Fritz. Wie weet mogen ze elkaar!
Op de foto's zie je hoe Marco Nelson aantrof: vóór en na de schoonmaak.
Nelson kwam.....en ging weer
Het was mis met Nelson. De dierenarts dacht dat het vogeltje flink vetgemest was; hij was niet een klein beetje te dik maar veel te veel. De conclusie van de dienenarts was dat dit vogeltje al enkele jaren oud was want "je hebt een flinke tijd nodig om zo vet te worden".
Vliegen kon hij al niet vanwege zijn gewicht. na een paar meter stortte hij al neer. We hebben het maar niet eens meer geprobeerd.
De conclusie was dan ook niet moeilijk: dit vogeltje was echt niet ontsnapt, eerder gedumpt.
Maar intussen ging het niet goed. Nelson was méér dan handtam. Aaien, oppakken, je kon alles met hem doen en hij hinkte een beetje. Nelson bleef ook, bij het naar buiten wandelen, braaf op mijn schouder zitten. Ontsnapt ? Laat me niet lachen.
Op een gegeven moment kon hij niet meer goed op een stokje zitten.
Hij heeft maar kort van zijn nieuwe kooi mogen genieten. Nadat Annelies hem maar op de vloer van zijn kooi had gezet is Nelson toch ontsnapt. Naar de eeuwigheid.
Hij is overleden.
Naschrift van Anneke:
Marco, hartelijk bedankt voor je ontroerende verhaal over de kleine grasparkiet Nelson. Wat fantastisch dat je (net als Tjammie Walda recentelijk) deze parkiet zo goed opgevangen en verzorgd hebt. Mijn complimenten daarvoor!
Ik vind het ontzettend jammer dat Nelson overleden is, ik had zo gehoopt dat dit dappere kereltje nog een fijn leven bij jou, Annelies en Fritz zou krijgen. Het heeft helaas niet zo mogen zijn.
