Af en toe kun je jezelf als vogel best eens een dagje niet lekker voelen. Een beetje niezen, of wat last hebben van jeuk onder de vleugels: jullie kennen dat wel.
Nu is het zo dat de gemiddelde vogel niet snel laat zien dat hij of zij ziek is. Een zieke vogel is in de vrije natuur immers een gemakkelijke prooi: voor je het weet is het "hapslik" en weg ben je. Zit je in zomaar de buik van die rode kater op de hoek.
Zelfs ervaren baasjes moeten goed hun best doen om te ontdekken dat hun gevleugelde vriend(in) iets onder de leden heeft.
Mijn huisgenote bijvoorbeeld.
Ze houdt mij al enige tijd nauwlettend in de gaten. Het is haar opgevallen dat ik met enige regelmaat zit te smakken. Ja, jullie lezen het goed, smakken. Ik kauw er bij tijd en wijle lustig op los waarbij ik mijn boven- en ondersnavel flink hard op elkaar laat klappen. Een lekker geluidje hoor!
Mijn huisgenote heeft recentelijk gehoord dat mijn krop mogelijk onderdak verschaft aan een stel opgeschoten parasieten en daarom moet ik binnenkort naar de dierenarts. Dat zint mij helemaal niet mensen. Ik heb helemaal geen zin om bij de dierenarts mijn snavel open te doen, tenzij ik daar iets lekkers te eten krijg.
Mijn huisgenote mag bij de dierenarts overigens ook iets open doen: haar portemonnee. Tja, dierenartsen hebben een lange studie achter de rug en moeten net als grasparkieten ook eten om in leven te blijven.
Een grasparkiet valt niet in de categorie "dure huisdieren". Niet in aanschaf en niet in dagelijkse verzorging. Dit maakt ons bij uitstek geschikt als huisdier voor mensen met een kleine beurs. Wel moeten ze een klein beetje geld achter de hand houden voor het geval wij een keertje medische hulp nodig hebben.
Een consult voor een vogel kost bij de dierenarts toch gauw €17,-.
Mijn huisgenote heeft een afspraak gemaakt voor de volgende week, mijn klapperende snavel is geen spoedklus. De kosten voor dit consult vindt ze geen probleem. Zij is verantwoordelijk voor mijn welzijn en een grasparkiet heeft recht op een goede medische verzorging. Daarnaast vindt ze mij gewoon een verschrikkelijk lief ventje, ze heeft dit graag voor mij over.
Ik ken trouwens nog iemand die veel van vogels houdt, ze heet Marjolein en is studente. Op een middag werd één van haar grasparkietjes ziek. De lokale dierenarts werd geraadpleegd, en deze ging op zijn beurt advies inwinnen bij een gespecialiseerde dierenarts verbonden aan een universiteitskliniek. Na enig heen en weer praten werd besloten om toch nog maar even af te zien van een bezoek aan de universiteitskliniek, en niet zonder reden.
Het was namelijk weekend en een consult voor een grasparkietje op zaterdag bedraagt daar namelijk €150,-
Ja mensen, jullie lezen het goed.
Voor dat bedrag koop je met gemak een mooie i-pod Nano inclusief een maaltijd bij de lokale afhaalchinees.
Voor €150,- sponsor je één jaar lang een papegaai in het papegaaienopvangcentrum te Oerle.
Ik vraag mij dan ook af wie heeft dit idiote tarief verzonnen heeft.
Wat voor mens durft een dergelijk bedrag voor een grasparkietenconsult in rekening te brengen zonder acuut in gewetensnood te raken?
Ik vraag mij af waar die enthousiaste student diergeneeskunde van toen gebleven is, die bij zijn afstuderen zulke grote plannen had. Zijn alle idealen soms uit de zeilboot gevallen of op de golfbaan blijven liggen?
Het hanteren van dit soort exorbitante tarieven zorgt voor nog meer ongenoegen. Het veroorzaakt een tweedeling onder huisdierenbezitters: zij die geld hebben versus zij die dat niet hebben.
Honderdvijfig euro.
Als dit vandaag de dag het gangbare weekendtarief is voor het verlenen van hulp aan een ziek grasparkietje, dan is het droevig gesteld met de veterinaire zorg van de universiteitsklinieken in Nederland.
Deze vorm van medische hulp voor huisdieren zal in de toekomst uitsluitend weggelegd zijn voor welgestelde, rijke baasjes. Voor de Anky van Grunsven's onder ons. Voor de advocaat op de hoek met zijn Chinese Shar-Pei.
Blafke, dat leuke straathondje van drie deuren verder wordt definitief aan de kant gezet door Prof. Dr. Roderick de Geldwolf.
Blafke's baasje kan het consult niet betalen.
De studente met haar zieke grasparkietje moet ook maar zien wat ze doet met haar vogeltje.
Schandalig noem ik dat.
Volgende week ga ik samen met mijn huisgenote naar de dierenarts. Een vriendelijke man, die veel van vogels weet maar normale tarieven hanteert.
Iedereen mag komen kijken als ik mijn snavel wagenwijd opensper.
Alleen wil ik wel van te voren melden dat ik €150,- in rekening breng als Prof. Dr. Roderick de Geldwolf in mijn snavel wil komen kijken. En een nieuwe spiegel wil ik ook!
Zo, daar kan hij dan nog mooi een nachtje over slapen, nietwaar?
Parasieten…….bah. Breek me de snavel niet open!
Was getekend,
Jullie gevleugelde correspondent Croky
