Hallo lieve mensen!
Graag wil ik het deze keer in mijn vaste rubriek eens hebben over bijtende grasparkieten!
Vele baasjes, jong en oud, kampen met dit vervelende probleem en weten niet goed hoe ze het op moeten lossen. Nu heb ik me eens goed in dit onderwerp verdiept, en wellicht kan ik als gevleugelde hulpverlener oplossingen aandragen voor dit onaangename probleem.
Voordat het echter zover is, gaan we eerst eens wat dieper in de tere parkietenziel kijken.
U kunt lezen waarom een grasparkiet überhaupt besluit om mensen te gaan bijten. De eerlijkheid gebied mij overigens wel te verklappen dat ik vroeger zelf ook een bijtgraag ventje was.
Niet dat ik me voor mijn verleden schaam hoor, want bijten komt in de beste parkieten families voor. Achteraf besef ik wel dat het niet leuk was voor mijn huisgenoten.
In de vrije natuur bijten wij grasparkieten zelden onze soortgenootjes. Ruzie tussen vogels onderling wordt meestal opgelost door "lichaamstaal", te gebruiken, zoals het omhoog zetten van de kopveren en door jezelf "groter" te maken dan de ander. Links op de foto kun je goed zien dat grasparkiet Joey opgewonden (of misschien zelfs wat boos) is. Kijk eens naar zijn kopveertjes? Ze staan omhoog!
Ook vocaal laten de vogels zich gelden: flink lawaai maken helpt om de ruziezoeker op andere gedachten te brengen.
Andere dieren die een natuurlijke bedreiging voor ons zijn worden wel gebeten, maar dat is een kwestie van "overleven".
Angst
De eerste reden waarom wij bijten is gewoon omdat we bang zijn. Ik zal wat voorbeelden geven.
Stel, je zit lekker bij je huisgenoot op de schouder wat te keuvelen. Ineens schiet de buurjongen van twee deuren verder een voetbal door het huiskamerraam naar binnen! Wat een herrie, en al die glasscherven! Een beetje grasparkiet schrikt zich een hoedje en denkt dat er gevaar dreigt waar hij of zij zich tegen moet gaan verdedigen: bijten dus!
Wat ook vaak gebeurd is het volgende: je zit als grasparkiet lekker in je kooi voor de spiegel of met je maatje te kletsen. Komt er ineens een grote, enge hand in de kooi die je zomaar wil pakken! Dit is voor een vogel een zeer dreigende situatie, dus rest er maar één ding: letterlijk van je afbijten!
Macht
De tweede en meest voorkomende reden waarom er gebeten wordt, is omdat jullie het gewoon toelaten. Sterker nog, jullie moedigen ons aan.
Ja, dat is even schrikken, hè? Toch is het zo!
Kijk, als je een jonge grasparkiet bent dan wil je alles ontdekken. Onze snavel is daarbij een erg handig instrument. Het is niet alleen een mooie klimhaak, je kunt er ook mee eten, drinken en dingen betasten.
Vaak vinden baasjes het leuk om een beetje te wriemelen met hun vingers bij onze snavel. Als jonge grasparkiet wil je dan ook wel even aan die vinger knabbelen, of er zachtjes in bijten. Gewoon om te kijken of die vinger eetbaar is en zo.
Terwijl je dan lekker wat zit te bijten, begint je baasje ineens "aauwww, hij bijt!" te roepen. Grasparkieten vinden dat leuk, want bijten levert op die manier aandacht op. Alle reden dus om hier rustig mee door te gaan!
Op de foto hierboven speelt grasparkietje Winnie gezellig met de vinger van haar huisgenoot, maar dit onschuldige spelen kan op den duur uitmonden in bijten.
Tja, en dat laatste vinden baasjes dus echt niet leuk. Bijten kan namelijk erg pijn doen en daardoor ontstaat eigenlijk een nieuw probleem. Het baasje wordt een beetje onzeker in zijn of haar omgang met het grasparkietje.
De vinger die ze voorhouden wordt ineens teruggetrokken, omdat ze bang zijn dat hun gevleugeld vriendje gaat bijten. En weet je wat nou zo gek is? Als grasparkiet zijnde wordt je daar op je beurt ook weer onzeker van. Wil het baasje namelijk nou wel of niet dat je op die uitgestoken vinger komt zitten? En ja…….een onzekere parkiet kan dan weer gaan bijten uit angst.
Bijten geeft ons kromsnavels trouwens ook macht.
Als een bange verzorg(st)er met onzekere hand de kooi in komt, dan haal je als onzekere grasparkiet gewoon flink uit met je snavel. Dat vindt het baasje helemaal niet leuk, en wordt op die manier nog onzekerder.
Bijten is in dit geval heel effectief: als parkiet voorkom je ermee dat er een enge hand in je kooi komt!
Ziekte
Reden nummer drie:
Een grasparkiet kan ook gaan bijten omdat hij of zij ziek is, of gewoon met rust gelaten wil worden. Jullie gevleugelde vriend(in) heeft dit eigenlijk al via zijn of haar lichaamstaal aan jullie duidelijk willen maken. Helaas komt die boodschap niet altijd even goed bij mensen over, of jullie negeren het.
Als een grasparkiet zijn of haar kopveren opzet en laat merken gewoon met rust gelaten te willen worden, dan kun je een knauw krijgen als je dat negeert.
Zo vreemd is dat toch niet eigenlijk? Mensen willen toch ook wel eens eventjes lekker alleen zijn en met rust gelaten worden? Grasparkieten willen dat ook!
Hormonen.
De vierde reden.
Zowel dames- als herenparkieten hebben sekshormonen en die willen tijdelijk wel eens opspelen. Voortplanten staat in verband met overleven, dus ook seksueel gedrag valt in deze categorie. Een parkiet kan bijvoorbeeld in broedstemming komen, of een oogje hebben op een van zijn huisgenoten! Hier kan een vogel vreselijk opgeworden van worden en zich tijdelijk wat minder braafjes gedragen wat weer kan resulteren in………bijten! Op de foto zie je bijvoorbeeld dat de groen-gele grasparkiet Sjefke behoorlijk opgewonden is. Je kunt dat onder andere zien aan de kleine, zwarte pupillen van zijn ogen. Sjefke heeft een oogje op Billy, de blauwe grasparkiet en laat dat merken ook! eigenlijk is het heel logisch dat hij op dit moment niet gestoord wil worden door zijn mensenvriendjes.
Mensen, het is belangrijk dat jullie eens goed naar jullie kromsnaveltjes kijken.
Probeer daarbij ook eens om in de huid van een grasparkiet te kruipen.
Wij grasparkieten vinden het niet prettig om hardhandig of plotseling vastgepakt te worden.
Vinden jullie het raar dat wij bijten als we ergens van schrikken? Nee toch?
Jonge kinderen gaan niet altijd even zachtzinnig met ons om. We vinden het niet leuk als ze met hun handjes tegen de kooi aan slaan, het maakt ons bang.
Lieve mensen, wij grasparkieten zijn vogels. We zijn wel heel erg slim maar kunnen niet alles zo goed beredeneren als jullie.
Straf ons daarom niet voor het bijten. Maak nooit slaande bewegingen naar ons. Geef ons geen zogenaamde opvoedkundige "tikken", dit werkt namelijk averechts. Bedenk daarbij dat een grasparkiet eigenlijk nooit opzettelijk bijt.
Bijten is in veel gevallen aangeleerd en/of het gevolg van inconsequent gedrag van de verzorger(s) van de vogel.
Natuurlijk krijgen jullie van mij tips om het tij te keren.
Om te beginnen: blijf rustig als je gebeten wordt. Ga nooit schreeuwen, roepen, slaan of achter je gevleugelde vriend(in) aanrennen. Laat als het even kan niet merken dat het pijn doet, doe net of er niks aan de hand is.
Wat je kunt doen is het volgende: een jonge grasparkiet moet je even heel erg boos aankijken. Wist je dat kromsnavels deze gelaatsuitdrukkingen goed kunnen interpreteren?
Wat oudere vogels laat je direct na het bijten "ladderen". (Ladderen is van je linkervinger op je rechtervinger stappen alsof het een soort trapje is), waarbij je op een zachte maar vastberaden toon "op" zegt. De kromsnavel moet ongeveer 6 keer op commando opstappen. Door deze oefening te doen, laat je duidelijk zien wie er de baas is: het baasje dus!
Door de negatieve feedback die de vogel nu op het bijten krijgt, zal het na enige tijd vanzelf afnemen.
Als je kromsnavel klaar is met ladderen, doe je meteen weer gewoon lief tegen hem of haar.
Na verloop van tijd zal het bijten vanzelf afnemen.
Bijtgedrag is vaak aan te merken als aangeleerd gedrag en een grasparkiet wordt vaak onbedoeld beloond voor dit gedrag.
Als jouw vogeltje merkt dat je eigenlijk een beetje bang bent voor hem, dan maak je daarmee je parkietje onzeker en hou je het bijten in stand.
Zo, en nu het wordt tijd dat jullie met bovenstaande tips eens lekker aan de slag gaan!
Veel succes mensen, en tot de volgende keer!
Was getekend,
Jullie gevleugelde correspondent Croky
